Françoise-Albine Benoist

Françoise-Albine Benoist (ur. 1724 w Lyonie, zm. 1808 lub 1809) – francuska pisarka, dramaturgiczka i eseistka.

Napisała kilka sztuk teatralnych, które nigdy nie zostały wystawione. Była również dziennikarką dla Journal des dames et des modes.

Niewiele wiadomo o jej życiu. W kwietniu 1754 wyszła za malarza Jeana-Marie Benoista.

Według Manon Roland, Benoist mogła być wzorem dla bohaterki Lettres à Emilie autorstwa Charlesa-Alberta Demoustiera^[1].

Dzieła

Journal en forme de Lettres, mêlé de critiques et d'anecdotes, w-12, 1757
Mes principes, ou la Vertu raisonnée, 2 części, w-12, Cuissart, Amsterdam, 1759
Élisabeth, 4 części, w-12, Arkstée et Merkus, Amsterdam, 1766 (powieść epistolarna)
Céliane, ou les Amans séduits par leurs vertus, w-12, 1766
Lettres du colonel Talbert, 4 części, w-12, 1766
Agathe et Isidore, 2 części, w-12, Durand, Amsterdam, 1768
Le Triomphe de la probité, dwuaktowa komedia pisana prozą, w-8, Le Jay, Paryż, 1768
La Supercherie réciproque, jednoaktowa komedia pisana prozą, w-8, 1768
Sophronie, ou Leçons d'une mère à sa fille, w-12, Londres & Paris, 1769
L'Erreur des Désirs, in-12, dwa tomy, 1769.
Folie de la prudence humaine, w-12, Amsterdam i Paryż, 1771.
Les Aveux d'une jolie femme, Chez la Veuve Duchesne, Bruksela, dwa tomy, 1781.
Lettres sur le désir de plaire, 1786

Olga B.O.B. Cragg Olga B.O.B., Célianne, ou, les amants séduits par leurs vertus: suivi du Journal en forme de lettres mêlé de critiques et d'anecdotes, University of Saint-Étienne, 2002, ISBN 978-2-86272-272-6 .